και αποτελείται περισσότερο από ασβεστολιθικά πετρώματα και λιγότερο από γνεύσιο. Σε αυτές τις θέσεις η δυναμική φυσική βλάστηση θα αποτελούνταν από δρυοδάση του είδους της χνοώδους δρυός (Quercus pubescens), ένα δάσος φυλλοβόλων πλατύφυλλων. Λόγω όμως των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, την χωρίς έλεγχο υλοτομία και κυρίως την υπερβόσκηση από κατσίκια, με την πάροδο των χρόνων προέκυψε ένας τύπος βλάστησης τυπικός για την βόρεια Ελλάδα σε παρόμοιες θέσεις. Παρατηρούμε συνήθως έναν πυκνό θαμνώνα ύψους ενός έως δύο μέτρων. Το είδος που κυριαρχεί είναι το Πουρνάρι (Quercus coccifera), ένα αειθαλές δέντρο, το οποίο εξ΄αιτίας της μακροχρόνιας βοσκής εμφανίζεται σε μορφή θάμνου. Μαζί με άλλους θάμνους και μικρά δέντρα όπως είναι το παλιούρι (Paliarus spina christi), η γκορτσιά (Pyrus amygdaliformis), ο γαύρος (Carpinus orientalis), το άγριο σπαράγγι (Asparugus acutifolius), η άγρια ελιά (Olea europaea var sylvestris) δημιουργεί το πουρνάρι μια μορφή βλάστησης, τη λεγόμενη ψευδομακκία βλάστηση. Ενδιαφέρον είναι, ότι σε αυτήν την θέση ανθίζουν την άνοιξη πολλά είδη, πολύχρωμων λουλουδιών όπως ο πανέμορφος αγριόκρινος (Iris reichenbachii) σε κίτρινο και μοβ χρώμα και η ανεμώνα (Anemone coronaria), που σε ανοιχτά σημεία σχηματίζει εντυπωσιακά κόκκινα χαλιά. Με την ομορφιά τους καταπλήττουν οι ορχιδέες όπως για παράδειγμα Hematoglossum caprinum, Orchis mascula και Anacamptis pyramidalis. Το πιο μεγάλο θηλαστικό ζώο που ζει εδώ είναι ο ασβός (Meles meles). Άλλα θηλαστικά είναι η αλεπού (Vulpes vulpes), η νυφίτσα (Mustela nivalis) και ο λαγός (Lepus europaeus), πιθανόν και η αγριόγατα (Felis silvestris). Εντυπωσιακή είναι η μεγάλη πυκνότητα των αηδονιών (Luscinia megarhynchos). Άλλα τυπικά είδη πουλιών είναι ο αετομάχος (Lanius collurio), ο καστανολαίμης (Saxicola rubetra), ο μαυροτσιροβάκος (Sylvia melanocephala), ο σταχτοπετροκλής (Oenanthe oenanthe) και πολλά άλλα. Χαρακτηριστικοί αντιπρόσωποι των ερπετών είναι οι χελώνες (Testudo graeca, T. hermanni) η πράσινη σαύρα (Lacerta viridis) και ο λαφιάτης (Coluber caspius). Τα αμφίβια σπανίζουν σε αυτόν τον ξερό βιότοπο. Το πιο συνηθισμένο είναι ο μεγάλος φρύνος (Bufo bufo spinosus).