για το Κάστρο του Παλαιοχωρίου, που για αιώνες είναι γνωστό ως «το Κάστρο του Αλέξανδρου» ή «Βρανόκαστρο». Το κάστρο αυτό χτίστηκε αρχικά για να προστατεύονται τα μεταλλεία χρυσού που λειτουργούσαν στην περιοχή και τα οποία συνέδραμαν στην υλοποίηση της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Καθώς τα κοιτάσματα του πολύτιμου μετάλλου εξαντλήθηκαν, το Κάστρο εγκαταλείπεται. Η παράδοση διασώζει το τοπωνύμιο «Κάστρο του Αλέξανδρου», που στις αρχές του 18ου αιώνα δίνει το όνομα αυτό και στο Παλαιοχώρι, το οποίο από περιηγητές αναφέρεται ως το «χωριό του Αλέξανδρου». Ακολουθεί η ρωμαϊκή κυριαρχία, και το κάστρο, σύμφωνα με αποσπασματικές πληροφορίες, χρησιμοποιείται περιστασιακά ως φυλάκιο. Κατά τη βυζαντινή περίοδο, οι επιδρομές των Σλάβων στη Βαλκανική δημιουργούν την ανάγκη κάποια φρούρια στην περιοχή να επαναλειτουργήσουν. Tο 1185 λοιπόν, ο Βυζαντινός Στρατηγός Αλέξιος Βρανάς ανακατασκευάζει το κάστρο, ενισχύει τις οχυρώσεις του και το επανδρώνει. Αυτή τη φορά ο ρόλος του είναι να ελέγχει και να εποπτεύει τη δίοδο που δημιουργούνταν μεταξύ του ορεινού όγκου του Παγγαίου και της Πρασιάδας λίμνης, που κάλυπτε την σημερινή πεδιάδα των Φιλίππων. Ήταν τότε που το «Κάστρο του Αλέξανδρου» μετονομάστηκε σε «Βρανόκαστρο» (Πηγή: Πολιτιστικός Σύλλογος Παλαιοχωρίου Καβάλας, Άρης Μεντίζης).