κέντρο της περιοχής, φημισμένο για τα άφθονα τρεχούμενα νερά, μπορούμε να δούμε σήμερα δύο ναούς με καλλιτεχνική αξία (την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου στο δυτικό άκρο του χωρίου, κτισμένη το 1832 και την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, στα νότια του χωριού, κτισμένη το 1890), αγροτόσπιτα μακεδονικής αρχιτεκτονικής και παιδικές κατασκηνώσεις σε ιδανική τοποθεσία μέσα στο δάσος.
Στο χωριό, σώθηκαν επιγραφές τάφων και νομίσματα από τη ρωμαϊκή και τη βυζαντινή περίοδο. Η περιοχή φυλάσσονταν προφανώς, κάτι που μαρτυρεί η ύπαρξη φρουρίου που σώζονταν μέχρι πρόσφατα στην περιοχή.
Πρόκειται για τόπο ιδανικό για ανάπαυση, αναψυχή και γαστρονομικές απολαύσεις.