συνδεδεμένα με τον παραδοσιακό τρόπο ζωής και την αγροτική παραγωγή δημιουργείται ένα νέο στυλ, αυτό του λαϊκού κλασικισμού, όπου κατοικίες ευρύτερων στρωμάτων "επενδύονται" με κλασικίζοντα χαρακτηριστικά ή φέρουν στοιχεία που προέρχονται από διάφορους ρυθμούς, όπως αναγεννησιακά, αρτ νουβό μπαρόκ κ.λ.π.
Κτίρια που ξεχωρίζουν είναι η παλαιά εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, στο κέντρο του Δοξάτου (κτίσθηκε το 1867), το αναπαλαιωμένο σήμερα κτίριο των Εκπαιδευτηρίων στη δυτική είσοδο, χτισμένο στο τέλος της οθωμανικής περιόδου (1908-1910), αξιοθαύμαστες επαύλεις και καπνομάγαζα που θυμίζουν την οικονομική ανάπτυξη του Δοξάτου στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20 αιώνα.
Το Δοξάτο φημίζεται για τις ιπποδρομίες του. Είναι ένα πανάρχαιο έθιμο που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο τη 2α Μάιου, ημέρα της εορτής του Αγίου Αθανασίου και πανήγυρης του Δοξάτου και έχουν συνδεθεί με τους απελευθερωτικούς αγώνες της περιοχής.