Αγ. Νικολάου (1877) που διατηρεί τις αρχικές εικόνες στο τέμπλο από τα μέσα του 19ου αιώνα.
Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με την γεωργία και την καλλιέργεια καπνού, σιτηρών και βαμβακιού ενώ τελευταία άρχισε να διαδίδεται και η αμπελοκαλλιέργεια.
Επίσης υπάρχουν και αρκετοί κτηνοτρόφοι, καθώς και λατόμοι.
Τους κατοίκους διακρίνει η αγάπη τους για το γλέντι και την διασκέδαση.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το ιερό Διονυσιακής λατρείας πρώιμων ελληνιστικών χρόνων, που σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση. Το Ιερό βρίσκεται ανάμεσα στα βουνά Μενοίκιο και Φαλακρό και απέχει 2,5 χιλιόμετρα από την Καλή Βρύση.
Η Καλή Βρύση διαθέτει μια ολοζώντανη παράδοση, με εντυπωσιακά λαϊκά δρώμενα που σημαδεύουν την έλευση του νέου χρόνου. Έθιμα ευετηριακά, πανάρχαια που συνδέονται με τη λατρεία του Διόνυσου, έχουν τη σκωπτική ονομασία Μπαμπούγερα και αναπτύσσονται τις μέρες των Θεοφανείων.